Hoe om jou kortverhaal in rooi rose te publiseer

Ons publiseer ’n groot verskeidenheid verhale soos liefdesverhale, verhoudingsverhale, kontreiverhale en verhale oor die land (S.A.) en sy mense. Ons publiseer ligter verhale, ernstige verhale en letterkundige verhale. Laasgenoemde moet so geskryf wees dat die leser dit na een (of hoogstens twee) keer se lees kan verstaan en dit moet ook nie te swartgallig wees nie.

'); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('dfp-300x250-1'); }); document.write(''); }

Ons publiseer nie verhale waarin Godslastering voorkom of verhale wat as rassisties geïnterpreteer kan word nie. Ook nie verhale waarin eksplisiete seks of oormatige geweld voorkom nie.

'); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('dfp-300x250-6'); }); document.write(''); }

Verhale moet aan vereistes vir goeie kortverhale voldoen; soos byvoorbeeld ‘n sterk begin, ekonomiese taalgebruik en ’n verrassende slot.

'); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('dfp-300x250-2'); }); document.write(''); }

Verhale moet van so 1,500 tot so 2,500 woorde hê.

Ons betaal van so twee duisend tot vier duisend rand per verhaal, afhangende van die lengte en hoe goed die verhaal vertel is.

'); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('dfp-300x250-3'); }); document.write(''); }

Jy kan jou verhaal per e-pos of per slakkepos stuur. As jy jou verhaal per slakkepos stuur en dit wil terughê, moet jy ’n geadresseerde gefrankeerde koevert saamstuur vir terugsending. Stuur verhale (net een op ’n slag) aan: Corlia Fourie, rooi rose, Posbus 412982, Craighall 2024 of na my e-posadres: corlia@caxton.co.za Moet asb. nie verhale per faks stuur nie.

Foute wat dikwels voorkom

As jy wil skryf, word asb. eers ’n leser. Niemand wat wil skryf, kan dit doen as hulle nooit lees nie. En lees in die genre waarin jy wil skryf. (Ek kry nog te veel oproepe van voornemende skrywers wat vir my vra of r.r. nog kortverhale publiseer.)

’n Kortverhaal vra nie vir ’n karakter se hele lewensbeskrywing nie. Dis gewoonlik net ’n greep uit daardie karakter se lewe. Maar daar moet wel karaktertekening wees, liefs deur die manier waarop die karakter optree of praat. Soos die Engelse sê: “showing, not telling.”

Daar moet ’n duidelike indeling van paragrawe wees.

Laat die storie eerder aanmekaar loop as daardie staccato-manier van skryf met dubbelspasies om tydsverloop, plekwisseling ens. aan te dui.

Kry ’n goeie woordeboek of ’n speltoetser vir jou rekenaar. Almal maak foute, maar dit laat ’n slegte indruk as daar feitlik nie ’n sin sonder spelfoute is nie.

Styl en toon

Skrywers gebruik hul eie styl (bv. humoristies). Ons verkies nie ’n spesifieke styl nie, maar as ek baie stories in ’n humoristiese styl aanvaar het, sal ek voorkeur gee aan ’n ernstiger verhaal. (En natuurlik is die teenoorgestelde ook waar.)

Pasop vir ’n naïewe toon – ’n naïewe karakter sal naïwiteit in optrede en dialoog openbaar. ’n Skrywer moet versigtig wees vir ’n naïewe verteller (wat die verhaal maklik simpel kan laat klink), maar daar is uitsonderings soos as die verteller ’n kind is.

Die toon waarin ’n verhaal verkieslik vertel moet word, is een waarin die leser se intelligensie nie onderskat moet word nie. Verkieslik ‘n intelligente geselstoon. Beslis nie prekering of uit die hoogte nie.

NB

*Moet asb. nie van die verhaalredakteur van ’n tydskrif verwag om skryflesse te gee nie. Daarvoor is skryfskole daar. As die slot bv. te stomp is, of die verhaal dubbel so lank as die verhale wat ons aanvaar, sal ek so sê, maar ek het ongelukkig nie die tyd om vir enige (voornemende) skrywer in besonderhede te sê wat met sy storie verkeerd is nie. (Veral as daar hoegenaamd niks reg is aan die storie nie – waar begin ’n mens?)

*As ek sê dat daar niks met jou storie verkeerd is nie, maar dat ek bv. op die oomblik heeltemal te veel van daardie tipe stories – reeds aanvaar – het, bedoel ek dit en jy kan dit met ’n geruste hart na ’n ander tydskrif stuur.