Grense sonder ’n gegrens – hoe om goeie dissipline te kry deur Anys Rossouw.
'); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('dfp-300x250-1'); }); document.write(''); }'); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('dfp-300x250-6'); }); document.write(''); }
'); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('dfp-300x250-2'); }); document.write(''); }
Talle ouers begeer dat hul kinders ook soos ander kinders sal luister en doen wat van hulle verwag word: tande borsel, speelgoed bêre, gaan slaap of huiswerk doen sonder om te mor en te kla.
Maar in baie huise is die teendeel waar. Alles wat verwag word, ontlok ’n argument en dis ’n gesukkel om die kinders so ver te kry om te doen wat hulle behoort te doen. Hoe kry ander ouers dit reg? Straf? Beloning?
'); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('dfp-300x250-3'); }); document.write(''); }Kinders is kinders en selfs voorbeeldige en goed gedissiplineerde kinders het hul weerbarstige oomblikke.
Kinders verskil ook. Sekere kinders is gewoon makliker en werk makliker saam. Kinders met ontwikkelings- en ander probleme sukkel meer. Dis ook ’n perd van ’n ander kleur om hiperaktiewe, impulsiewe kinders met aandagtekortsindroom te dissiplineer.
Ouers wil graag vir hul kinders ’n goeie lewe gee en gaan uit hul pad om dinge vir hulle makliker te maak. Dit gebeur soms ten koste van die ontwikkeling van selfbeheer en goeie emosionele en sosiale vaardighede. Die ironie is dat kinders met goeie selfbeheer en ferm, gesonde grense meestal gelukkiger is as kinders wat maar kan doen wat hulle wil en gewoonlik kry wat hulle wil hê.
Die geheim van gedissiplineerde kinders rus op ’n paar belangrike pilare: Kinders moet selfbeheer en selfstandigheid aanleer. Hulle moet ’n gesonde selfbeeld, selfvertroue en selfgeloof ontwikkel. Hulle moet ’n goeie en naby verhouding met hul ouers hê.
So dikwels is dissiplinêre probleme eintlik verhoudingsprobleme en probleme met grense.
Enige mens voel positief oor mense wat jou aanvaar en in jou glo. Kinders, veral jonger kinders, wil eintlik so graag die betekenisvolle mense in hul lewe tevrede stel. Die meeste kinders (en volwassenes) sal hard oefen of werk vir ’n afrigter of leier met wie hulle ’n goeie verhouding het; daardie mense wat tyd en aandag gee, vir hulle kanse gee, in hulle glo, en hulle spesiaal en vaardig laat voel. Maar hulle raak heeltemal ongemotiveerd as dié persoon afbrekend of selfs net krities is.
Volgens die boek Raising a Secure Child van Hoffman, Cooper en Powell wys vyftig jaar se navorsing dat kinders met ’n sterk konneksie en sterk band met hul ouers gelukkiger is, ’n sterker selfbeeld het, beter probleemoplossingsvaardighede het, minder angstigheid en aggressie ervaar en beter verhoudings met hul sibbe, vriende en ouers het.
Seker dié kragtigste tegniek om ’n konneksie met jou kind, of enige ander mens te maak, is die spieëltegniek. Mense doen dit instinktief van kleins af met babas. Sy maak koergeluidjies en jy goe-goe ook. Jy glimlag, sy glimlag. Jy klap handjies en hy klap handjies. Jong verliefdes doen dieselfde: “Dis vir my so lekker by jou.” “En vir my by jou.” Of by die werk: “Ek stem saam met jou plan dat ons …”
Dit gaan daaroor dat ’n spieël terugkaats wat daarin afgebeeld word, of dit nou ’n emosie, ’n idee of plan is. Dit het ’n reaksie, ’n erkenning. Dit veroordeel nie, dit gee net terug dat die ander een kan sien hoe dit lyk en moontlik self kan oordeel.
Kinders word nie met selfbeheer en grense gebore nie. Dis ouers se taak om dié eienskappe te ontwikkel. Kinders wat glo hulle kan doen wat hulle wil, en moet kry wat hulle wil hê, is die kalante wat konstant kerm, kla en vloermoere gooi.
Kinders moet leer om verantwoordelikheid vir hul eie lewe en dade te aanvaar; om eerlik met hulself en ander te wees. ’n Oneerlike mens is iewers tussen ’n pyn, ’n verleentheid en ’n katastrofe wat wag om te gebeur. Daarom moet kinders van kleins af leer dat oneerlikheid glad nie ’n opsie is nie.
Kinders leer meer uit wat hulle sien en ervaar as uit ouers of gesagsfigure se lesings, preke, verduidelikings of uittrapsessies.
Johann Wolfgang von Goethe het geskryf: “Hanteer mense asof hulle is soos hulle kan en behoort te wees, en jy help hulle om te word en te wees waartoe hulle in staat is.”
Daniel Siegel skryf in sy boek Brainstorm hoe Goethe se woorde in navorsing bevestig is. As onderwysers ingelig is dat sekere klasse begaafde kinders het, het die klasse beduidend beter as ander klasse presteer.
Vir ’n kind om jou waardes en grense sy eie te maak, begin met jul konneksie en naby verhouding. Eintlik wil alle mense graag ander se positiewe terugvoer kry en voel dat hulle waardeer en geag word. Daarom wil mense ander tevrede stel. As dit die geval is, vereenselwig hulle hulle ook met jou waardes. Hulle begin mettertyd aan hulself dink as iemand wat netjies is, hard werk en eerlik en hulpvaardig is. Maar as hulle voel niks wat hulle doen, is ooit goed genoeg nie en hulle word nie aanvaar nie, bied hulle weerstand.
’n Mens leer nie kinders om beter op te tree, deur hulle slegter te laat voel nie. Wanneer kinders beter oor hulself voel, tree hulle beter op.
Kinders is baie meer geneig om gehoorsaam te wees en saam te werk wanneer die volwassenes in hul lewe werklik in hulle glo, na hulle luister, met empatie en begrip reageer, hul grense en verwagtinge duidelik, konsekwent en ondubbelsinnig stel en hulle dan die gevolge van hul optrede laat dra. Ouers moet daarmee begin terwyl die kinders nog kleuters is.
Lees ook: 5 wenke om jou kind empatie te leer
Of jy op soek is na ’n kragtige skootrekenaar om meer as een taak mee…
Om ’n matras aan te skaf is een van die duurste beleggings wat jy sal…
Bestanddele 500 ml (2 k) gevriesde bessies 500 ml (2 k) volroom- Griekse jogurt…
Iemand het uiteindelik kykNET se miljoenrandvraag op die gewilde vasvraprogram Wie word ’n miljoenêr? beantwoord. …
Maak werk van dié kwessies en kry weer woema terug! #rrTussenOns
Die huidige Mej. Suid-Afrika, Mia le Roux, het vandag in ’n video op sosiale media…
Hierdie webwerf gebruik koekies.