Ons het baie gou in Šibenik geleer dat trappe klim en styltes uitbeur aan die orde van die dag is as jy in hierdie ou berghangstad iewers wil kom. Mens moes eenvoudig soms net gaan stilstaan om weer bietjie asem te kon skep. Dit was met een so ’n stilstaan in ‘n nou stegie dat ons ‘n vriendelike dame voor Konoba Dalmatino ontmoet het.
‘n Praatjie aangeknoop hoor die dame dat ons eintlik op soek is na ‘n oulike restaurant om die aand in deur te bring.
Soos die geluk dit wou hê was die dame gasvrou in die Konoba Dalmatino op die Ulica Nikole Ružica reg waar ons gestaan het.
“Julle is baie welkom in ons restaurant, kom gerus binne,” het sy genooi. “Ons het nie juis die grootste spyskaart nie, maar dit wat wel op die spyskaart is, is van die heel beste in Kroasië en ons trotse spesialiteite. Dis die eerste keer dat ons Suid-Afrikaners kan ontvang en dit sal daarom ‘n baie spesiale plesier wees om julle te laat geniet van ons beste tradisonele disse en gasvryheid. Wees welkom.”
Terwyl die ander na die spys- en wynkaarte begin kyk het, was my belangstelling onmiddellik by die uitsonderlike dekor van die restaurant. Stokou plaasgereedskap soos ‘n eenskaarploeg, gaffel, blaasbalk en oesmandjies asook daaglikse gebruiksgoed soos potte en panne wat ek nog goed uit ‘n reis deur Joegoeslawië van meer dan 50 jaar gelede onthou het, is deur die eienaar Vinko versamel en vir bewaring in die restaurant tuisgebring.
My herinnering van ‘n armlastige Kroasië en Šibenik as deel van kommunistiese Joegoeslawië was heeltemaal aan skerwe met die ontdekking van ‘n vooruitstrewende, nuwe, onafhanlike Kroasië met mense wat die toekoms entoesiasties tegemoetgaan.
Ons keuse van spesiale Šibenik prosciutto ham – ham in sout gepreserveer, gerook en winddroog gemaak – vleis, hoender en visgeregte het onmiddellik alle manskappe in die kombuis gehad.
Nog ‘n klompie toeriste wat na ons binnekom het, se ore het regop gaan staan toe hulle hoor ons praat van hoe ‘lekker’ dit in die restaurant is. ‘Lekker’ was die woord toe ons agterkom dat hulle Vlaminge uit België is en ons mekaar ewe goed kon verstaan. Toe het dit eers lekker gegaan!
Vinko het diep in sy wynkelder die beste bottels rooi Kroasiese Plavina en wit Marastina wyne opgediep. Teen die kos op die tafels verskyn het, was die fees in volle swang. Heerlike roomysnagereg het tradisioneel saam met ‘n glasie yskoue goue Šibenik-sjerrie gekom.
Voor ons kon loop moes ons nog eers ons name op die muur van die restaurant skryf as ‘n blyk van wonderlike nuwe vriendskappe wat die aand daar gesluit is – iets soos ‘n drie-nasie verbond!
Lank lewe Konoba Dalmatino en Šibenik! Uzdravle!
Lees Meer
